Ms Confused

    Και ναι λοιπόν ξέρετε τί έχω καταλάβει? Ότι όσο περισσότερα πράγματα δίνεις στον άλλο τόσο δεν τα εκτημάει...Ξέρετε πόσο άδικο είναι να σε κατηγορούν για τα πάντα και  να μην φτες?Πόσο πραγματικά ηλίθει* εκ μέρους μου είναι να θυσιάζω πράγματα για εκείνον και εκείνος να μην τα βλέπει?Και ξέρετε πόσο βαρετό είναι να γίνετε αυτή η ιστορία ξανά και ξανά? Πώς γίνεται να μαλώνω μαζί του να είμαι νευριαζμένη μαζί ΤΟΥ για κάθετί λόγους και να ξεπερνάω τον θυμό μου μόνο και μόνο για να τον ακούω να γελάει...έστω και ένα μικρό χαχανιτό μου φτάνει..Πως γίνεται να είμαι σε άθλια κατάσταση να είμαι κρυωμένη άσχημα και παρόλα αυτά να βγένω έξω να τον δω έστω και για 5 λεπτά..για 5 δευτερόλεπτα...Και μετά όλα να ξεθωριάζουν..να καταστρέφωνται και να σβήνουν? Πώς γίνεται όλα να γυρίζουν σε μένα και όλες η θυσίες που έχω κάνει να ξεχνιούνται?Και το θέμα είναι ότι έχω απελπιστεί..Έχω χάσει κάθε ελπίδα..Η απελπισία έχει νικήσει και φοβάμαι μήπως μείνω μόνη μου...Μήπως με βαρεθούν όλοι και φύγουν..Και χαθούν...Και τότε εγώ θα μείνω με αναμνήσεις..Αναμνήσεις με πράγματα που έχασα..Με πράγματα που παραμέλησα...Αν και ξέρω ότι οι άνθρωποι που με αγαπάνε θα με στιρίξουν...Θα με βοηθήσουν αν ξανασηκωθώ..Αλλά για πόσο?Για πόσο ακόμα θα με βοηθάνε?Θα με συγκρατούν?Θα με στιρίζουν?Θα με ΑΓΑΠΑΝΕ? Και ξέρετε τι άλλο έχω καταλάβει?Ότι πραγματικά δεν με πειράζουν τόσο όλα αυτά όσο να χάσω εκείνον....Ακόμα και τώρα που είμαι υπερβολικά θυμωμένη μαζί του..Ακόμα και τώρα που μπορεί να μην θέλω να του μιλήσω σήμερα..Τον αγαπάω και παρόλα όσα έχω περάσει τον συγχωρώ κάθε φορά,οποιαδίποτε φορά..Απλά είναι κάποια πράγματα που δεν αντέχω και δεν μπορώ να προσπεράσω...!
                                                                                                                                         Ms Confused......
                                                                                                                                      καληνύχτα!! ) =