τελικά ίσως υπάρχουν άγγελοι..........

Ο όρος άγγελος για πολλούς σημαίνει κάτι το εξωτικό..κάτι το πανέμορφο..Για μένα όμως δεν είναι έτσι..
Ο καθένας έχει τούς δικούς του αγγέλους...Προσωπικά οι άγγελοι είναι οι αντιπροσωπία ενώς και μόνο ανθρώπου..ενώς ανθρώπου που σου δείνει κουράγιο στην  ποιο δύσκολη στιγμή της ζωής σου....
Σε μία στιγμή που νιώθεις ότι τα πάντα καταρρέουν..Μία στιγμή που στοιγματίζει την ζωή σου για πάντα..έτσι και οι άνθρωποι που συνυπάρχουν,οι άνθρωποι που σου κρατάνε συντροφιά είναι και οι σημαντικότεροι...
Έχω όμως πολλούς αγγέλους..με μεγάλα άσπρα φτερά!με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια..με χρυσοκέντιτες φτερούγιες στα μεγάλα φτερά τους..έχω αγγέλους σκοτεινούς..όμορφους μελαχρινούς..με μάτια σαν την πίσα και σκοτεινά μαύρα φτερά στο βαθύ μαύρο του σύμπατος...
Έχω όμως και αγγέλους που δεν έχουν φτερά..αγγέλους που το μόνο που έχουν είναι ένα γλυκό πρόσωπο..οικεία χαρακτηριστικά όπως και τα δικά μου..αγγέλους που το μόνο που κάνουν είναι να μου κρατάνε το χέρι και να μου ψυθιρίζουν λόγια γλυκά και καθησυχαστικά..
Αγγέλους που είναι όμορφοι μόνο στα δικά μου μάτια..που δεν ξεχωρίζουν ο ένας από τον άλλο...μοιράζονται την αγάπη μου..
Ο ένας κάποτε μου είχε πει "Λύσε τον πόνο σου ,άσε τον να πετάξει με τις  φτερούγες του ανέμου, μην τον τυλίγεις κουβάρι ,νομίζεις πως έτσι θα βρείς ποτέ την άκρη του?"
Ο άλλος μου είχε ψυθυρίσει γλυκά στο αυτί"Όταν φεύγεις είναι σίγουρο πως ρισκάρεις .Τίποτα δεν θα μείνει έτσι όπως το άφησες ,ότι μένει πίσω σου μπορεί να μην το γνώρισες αλλά αν θελήσεις να το ξαναδείς δν μπορείς να αιχμαλωτήσεις παρα μόνο τις αναμνήσεις σου."
Και ο 3τος μου είχε πεί "κάρβουνα αναμένα οι πόθοι σου περπατάς πάνω στο χιόνι και ανάβουν μικρές πυρκαγιές..Το άγριο μπλε τς θάλασσας ,το βαθύ κόκκινο της παπαρούνας ,το φλύαρο πράσινο του λιβαδιού και το μεθυσμένο πορτοκαλί του χειμωνιάτικου ήλιου...ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ Ο ΈΡΩΤΑΣ."

3 πράγματα που έχουν στιγματίσει την ζωή μου από τότε..3 πράγματα που τα κρατάω στην καρδία μου όπου και  να πάω...γιατι πολύ απλά είναι ξεχωριστά...
 

Στους αγγέλους μου λοιπόν..στους ανθρώπους που κατέχουν τα κλειδιά της καρδιάς μου..

γιατί η ζωή να είναι έτσι?
μαύρη σκοτεινή μακριά σου.
λάμπει μόνο όταν είσαι κοντά μου,
όταν κάνεις την καρδιά μου να φτερουγίζει
η αναπνοή σου γίνεται ένα με την δική μου.
η καρδιές μας χτυπάνε με τον ίδιο χτύπο
αγαπάμε το ίδιο
μείνε εδώ έστω για λίγο.
για εμένα
.για εμάς
κάνε το φιλί σου μεγάλο.βαθύ.να χαθώ μέσα σε αυτό
να διαρκέσει για πάντα.
μάζεψε την αγάπη μου που ξεχυλίζει
.φύλαξέ την ξεχυλίζει για σένα
ξεχυλίζει από έρωτα
έπειτα αγγάλιασε με.
να γευτώ για μία ακόμα φορά την μυρωδιά του κορμιού σου
κάνε με να νιώσω μοναδική
μόνο δική σου
                             
                                                αιώνια δική σου

just pretending that everything is ok.

Όπως λέει και η φίλη μου η TZO είναι καλύτερα να μην δείχνεις πολλά πολλά συναισθήματα..Να κρατάς κάποια για τον εαυτό σου.Όπως και να μην λες πολύ μεγάλες λέξεις..Μπορεί στην συνέχεια να μην τις εννοείς!

Έτσι προσπαθώ να κάνω ότι κάνει και αυτή.Είμαι ένας πινόκιο στη μαριονέτα της.Προσπαθώ να δείχνω στους άλλους ότι δεν ενδιαφέρομαι και πολύ πολύ για οτιδήποτε.Προσπαθώ να καλύψω την επιφάνεια. Δεν θα καταλάβουν αν λέω ψέματα ή όχι.Θα τους "ξεγελάσω" όπως ένα μικρό ψέμα σε ένα παιδάκι.

Πιστεύω πως έτσι κάνει και εκείνη.Προσπαθεί να δείξει στους άλλους ότι δεν την νοιάζει..τι να κάνουμε "ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ!!".

<Ααα μα είδες πώς είναι ντυμένη αυτή σήμερα...μα τί είναι αυτά που φοράει?> άμα της το πει κάποιος ξένος αυτό θα γυρίσει και θα πεί "δικαίωμά της!" αν όμως την γνωρίζεις καλά θα γυρίσει και θα σου πει ναι!!έλεος!!" Ξέρει ποιους να εμπιστεύεται και ποιους όχι.Σε ποίους να κρύβει την αλήθεια και σε ποίους όχι.

Η άλλη μου φίλη η Η** είναι και αυτή επιφυλακτική..Θα ανοιχτεί στον άλλο να του πει ότι την καίεει αλλά θα προσέχει πολύ!!θα πρέπει πρώτα να ξέρει όοοοολο  το ιστορικό του για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της!αν το εγγρίνει θα του εκμιστηρευτεί πολλά πράγματα αν όχι θα τον αφήσει με περισσότερα ερωτηματικά από  όσα είχε!

Και πραγματικά τις θαυμάζω γι'αυτό!!

Έλα μου νται που εγώ είμαι το άλλο άκρο!! Πραγματικά είναι πολλές οι φορές που τα έχω κάνει λίγο σκατά  .Εμμ βασικά εγώ ανοίγω το στόμα μου και δεν με νοιάζει ποιος ή ποιά είναι μπροστά!αν δεν το πω θα σκάσω!!Αλλά η καλή πλευρά η δικιά μου είναι ότι όταν κάτι δεν με συμφέρει τα μπαλώνω πάααρα πολύ εύκολα!αν και καλύτερο θα ήταν να μην χρειαζόταν και καθόλου αυτό και να προσέχω που ανοίγω το στοματάκι  μου και που όχι ;) 

Και τί κάνω μετά??Βασικά μετά που κάνω την βλακιούλα  μου I'm just pretending that everything is ok!!!!!!!!!!!!!!!!!Ξέρετε αυτή η φατσούλα του αδιάφορα τίποτα δεν συνέβει και ένα ψεύτικο χαμογελάκι στο πρόσωπο είναι όοοτι πρέπει!!!Ωρες ώρες σκέφτομαι ότι όταν θα μου έρεθει το πραγματικό χαστούκι θα συνέλθω!!αλλά μέχρι τότε!!θα μείνω με το ελλατωματάκι μου!!!

                                                                                          καλό σας απόγευμα!!:)) ]

                                                                                                               αιώνια δική σου

΄Ολοι αλλάζουν κάποτε.

Υπάρχουν στιγμές που βλέπετε κάποιον και λέτε¨θυμάμαι που...¨ να αυτή ήταν το ποιο  ύσηχο κορίτσι που ήξερα αλλά τώρα.....
Μην μου πειτε ότι δεν το έχετε πει ΠΟΤΕ! Δεν το πιστεύω.
Τι γίνεται όμως όταν αυτοί που αλλάζουν είμαστε εμείς οι ίδιοι?Τι γίνεται όταν τα λόγια αυτά και όχι απαρέτητα κακά προορίζονται για εμάς?Τί γίνεται όταν ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ? ναί πάντα θα συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε.Να αλλάζουμε!
Και να σας πω πολλές είναι οι φορές που νιώθω πως είμαι από άλλο πλανήτη!!!Πολλές είναι οι φορές που νιώθω λες και ο κόσμος γύρω μου είναι τόσο απρόσμενα ξένος!Θλιβερό?Ναι....\
Είναι επίσης πολλές οι φορές που νιώθω ότι μόνο εγώ μένω πίσω..ενώ δηλαδή οι άλλοι γύρω μου αλλάζουν εγώ πάντα μένω η Μαρία που πάντα γνώριζαν..μία Μαρία που της φένεται παράξενο αν οι φίλοι της οποιασδίποτε κατηγορίας της μιλάνε άσχημα ή έστω και ψυχρά..Μια Μαρία που δεν αλλάζει....

Είναι απαίσιο να τριγυρνάς τριγύρω και να μιλάς με ανθρώπους που σου είχαν φερθεί τόσο όμορφα..που σου είχαν σταθεί σε κάτι πολύ δύσκολες στιγμές..που σε αγαπούσαν γι 'αυτό που είσαι..και έτσι στα ξαφνικά..πουφφφφ....να βγαίνεις μαζί τους και να νιώθεις ότι τους γνωρίζεις για πρώτη φορά..να πηγαίνεις κάπου μαζί τους και να νομίζεις ότι δεν σε έχουν ξαναδεί ποτέ στην ζωή τους...και όλα όσα πέρασες μαζί τους..όλα όσα μοιράστηκες μαζί τους να θέλεις ξαφνικά να τα πάρεις όλα πίσω..μέχρι και την κάθε σου λέξη...Γιατί πολύ απλά αυτός ο ξένος δεν πρέπει να γνωρίζει..δεν πρέπει να του αφήνεις παραθυράκια για να  μπαίνει στην ζωή σου..Εσύ μπορεί να τον είχες δεχτεί..αλλά αυτός που είχες δεχτεί είναι εκείνος που δεν είχε αλλάξει....τον τωρινό του εαυτό δεν τον δέχεσε...δεν τον γνωρίζεις!!!



Και να...απλά αυτή η Μαρία που της φένονται όλα παράξενα κάνει λάθη..λάθη στις επιλογές της..λάθη στους φίλους της!Βγάζει γρήγορα συμπεράσματα και πληγώνεται.!Το έχετε πάθει ποτέ?Να είστε με έναν φίλο σας και να μην θέλετε να είστε μαζί του...Να τον βλέπετε και  να χαλάει η διάθεσή σας...Να μην θέλετε πια να  βγαίνετε μαζί του αλλά παρόλα αυτά να έχτε μία μικρή ελπίδα να ξαναγυρίσει ο παλιός του εαυτός..Μία μικρή ελπίδα να ξαναγυρίσει ο φίλος που αγαπούσατε,ο φίλος που θέλατε να μοιράζεστε μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρια. Ένα άτομο που μπορούσατε να αποκαλέσετε φίλο..

Κάτω από τα σκεπάσματα

Είναι παντού σκοτεινά.Αυτό το σκοτάδι δεν με φοβίζει.Με γαληνεύει.Η ζεστασιά τους μου δείνει κουράγιο.Κουράγιο για το αύριο.Και πάλι θέλω να χαλαρώσω.Αυτά τα σκεπάσματα ήταν πάντα κοντά μου.Πάντα με ζέστεναν.Πόσα δάκρυα είχα ρείξει επάνω τους?πόσα χαμόγελα?πόσα μυστικά άραγε?
και η μυρωδιά τους είναι μαγική.ένα άρωμα οιείο.ένα άρωμα που με συντρωφέυει  για όλη μου την ζωή.είναι σαν να λέμε ότι το κρεβάτι μου είναι ο κόσμος μου.τα σκεπάσματά μου το κάλημα των μυστικών μου.Και πράγματι ηρεμώ πάνω σε αυτά.
Όλα τα  σημαντικά πράγματα τις ζωής μ,ου έχουν περάσει από εκεί.Ολες οι φίλες μου,τα μυστικά τους και τα δικά μου,ο θυμός τους και ο δικός μου,η λύπη μου αλλά και η δικιά τους.
Περνούσαν οι μέρες ψίνοντας ζαχαρωτά με τον αναπτήρα(Ι κ Η), πέρνοντας με απόκριψη κάποιους ξένους έτσι για την πλάκα,ακούγοντας τα μεγαλύτερα μυστικά των κολητων μου,φτιάχνωντας τα μαλλιά και τα νύχια μίας άλλης φίλης μου μπλόκερ(Σοφ**),και τέλος μένοντας μόνη στο σκοτεινό αυτό δωμάτιο σκεφτώμενη το παρελθόν και το μέλλον.
Υπήρχαν και άλλες στιγμές.Οι στιγμές που ήθελα να ήσουν εσύ εκεί μαζί μου.Να μου χαιδεύεις τα μαλλιά και να μου ψυθιρίζεις λόγια γλυκά.Να σκούπιζες τα δάκρυά μου με τα δάχτυλά σου και να χαίδευες τις καμπύλες του προσώπου μου.Να με φιλούσες.Ένα φιλί μαγικό και γλυκό.Και έτσι θα μου χάριζες την μεγαλύτερη γαλήνη και ηρεμία που θα μπορούσα ν αελπίζω.Όμως ξέρεις κάτι μετράω τα χαμόγελα και τα δάκρυα πάνω από αυτά τα σκεπάσματα.Τα χαμόγελα είναι περισσότερα και έτσι πρέπει να είναι.Αυτά πρέπει να θυμάμαι.
                                                                                                          για πάντα δική σου
                                                                                                 αιώνια δική σου

1 χρόνος

Είσαι με τον άλλο τόσο πολύ και μαθαίνεις και την κάθε του λέξη.

Ξέρεισ πότε είναι στεναχωρημένοσ και πότε όχι.
Καταλαβαίνεις τα προβλήματα του και είσαι κοντά του όποτε σε χρειάζεται.
Παύει να υπάρχει το εγώ και γίνεται εμείς.
Τον συνχωρείσ ακόμα και αν το λάθοσ του είναι ασυνχώρητο.
Περιμένεισ πώς και πώς να βρεθείς κάτω από τα σκεπάσματα μαζί του.Να σε πάρει αγγαλιά και να σου χαρήσει τα ποιο γλυκά όνειρα που θα μπορούσεσ να είχες ποτέ.
Νιώθεις πως ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται μες στα μάτια του.
Και τέλος αγαπάς.
Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ήμουν μαζί του.Ένας ολόκληρος χρόνος που είναι αρκετός για να καταλάβω τί κρίβει μέσα του.Τι νίωθει για μένα.
Ένας ολόκληρος χρόνος με τις ποιο γλυκές στιγμές συγκρατημένες σε ένα κουτί.Ένας χρόνος γεμάτοσ τρυφερότητα και στορφή.Γεματος δάκρυα και χαμόγελα.Γεμάτος πόνο και αγάπη.
Και αν με ρωτήσεται μπορώ να πώ πως έχω το δικό μου αίσιο τέλος.Είμαι ένα κορίτσι σαν όλα τα άλλα.Μόνο που εγώ δεν ελπίζω για κάτι παραπάνω.Ότι ελπίζω το έχω δεν θέλω τίποτα περισσότερο.Έχω ανθρώπους που με νοιάζονται.Που με αγαπάνε.Και αυτό είναι το παν.
Χαμογελάω και το νίωθω,κλαίω και το θέλω,αγαπάω και με αγαπάνε.Και η ζωή μου κυλλάει ρόδινα!
1 χρόνος για να σκεφτώ αν κάνω το σωστό.ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΏ ΑΝ ΕΊΣΑΙ ΛΆΘΟΣ.Όμως και να είσαι για μένα θα είσαι πάντα αυτό που λέει η καρδιά μου.ένα λάθος που θέλω να κάνω.ένα λάθος που δεν με νοιάζει και αν με σκοτώσει.ένα μοιραίο και πανέμορφο λάθος.<3
                                                                                                                 για πάντα δική σου


                                                                                                                    αιώνια δική σου.

I can do this!

Mερικές φορές πετυχένω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι όλα είναι δυνατά!Αισιοδοξία ρε παιδί μου!!και όντως τώρα το καταλαβαίνω!Μπορεί ο άνθρωποσ να καταφέρει τα πάντα?Υes we can!!

Πάντα πίστευα ότι δεν υπάρχει η λέξη δεν μπορώ!δεν την χρησημοποιώ συχνά!!γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει δεν μπορώ υπάρχει δεν θέλω.
Και έτσι πάντα σε όλα τα προβλήματα μου έβρισκα την λύση.ήτε ήταν δύσκολη ήτε απλή εγώ την έβρισκα...και αυτό με κάνει δυνατή!σε αντίθεση βέβαια βέβαια με κάποιους άλλους που είναι ψώνια για τα καυτορθώματά τους και τα λοιπα και τα λοιπά εγώ απλά πέφτω με τα μούτρα στους στόχους μου!πιστεύω πως όλα είναι δυνατά και έτσι το παλεύω μέχρι το τέλος!ακόμα και αμφιβολίες να έχω για κάτι προσπαθώ να δω την θετική του πλευρά!ίσως έτσι βλέπω και την θετική πλευρά της ζωής!αλλά αυτό δεν γίνεται μόνο σε εμένα!όταν κάποιος φίλος μου έχει προβλήματα κατευθείαν τα δικά του γίνονται και δικά μου.!τα προβλήματα του γίνονται και δικά μου..και έτσι μάλλον γίνομαι καλό στίριγμα στους φίλους μου.!μπορούν να σταφούν σε εμένα αν θέλουν βοήθεια..και αυτό είναι καλό σωστά?
Και ναι ίσως μαζεύονται στο τέλος πολλά προβλήματα στο κεφάλι μου δικά μου ή δικά τους αλλά θέλω να βοηθίσω..αυτό σημένει πως μπορώ!έτσι με μάθανε η γονείς μου βασικά..αν δεν ήθελα να κάνω κα΄τι απλά δεν το έκανα και έτσι έχω το συναίσθημα του πραγματικού!!μπορώ και κάνω ελευθερα όνειρα!!όνειρα δίχως όρια!!όνειρα που μπορουν να φένονται ακατόρθωτα!


                                                                                                                                      I can do this!<3

just smile!

Sometimes it's hard to take a desission...it's hard to decide which way is the better one...you should just listen to your heart..she will never betray you...
Another way to face the difficalties of life is smilling!!you can just smile and all of your sadness will go away.!all of your problems will desapear!and that's why smile is the better way to live!It can help you with the difficult situations of life<3
But you should be carefull...Not all of your problems can be solved with a smile..If you use it a lot if you smile a lot it will be useless..smile will loose  its magic!













Moreover your eyes can be the door that someone looks forward to find in order to distroy you.!Your eyes will never lie...you can easilly smile it doesn't matter if you feel it or not..you can smile if you wanna avoid excusses..you can smile in order not to cry..but no one will understand if your smile is fake or not...

But i think that your eyes will never lie to anyone..they are the key to your soul.People can easily find out if you are sad or not by looking  in your eyes.
IF YOU ARE SAD your eyes will be full of tears...
IF YOU ARE HAPPY your eyes will  sparkle!
that's why you cannot hide!



A smile can be fake...but your trully feelings will be betraied by your eyes.


 Βασικά για  να σας πω την αλήθεια το να χαμογελάς και να μην το νιώθως το θεωρώ τελείως μπούρδα..
δεν λέω...μπορεί να μην θέλεισ να δώσεις εξυγήσεις για κάτι που έχεις..κάτι προσωπικό..τότε χρησημοποιείς το χαμόγελο σαν μία μάσκα..τότε το χρησημοποιείς σωστά.

μπορεί επίσης να λέσ στον εαυτό σου ότι είσαι δυνατή..και για να αποφύγεις τα δάκρυα να χρησημοποιείς το χαμόγελο..να πέρνεισ δύναμη από αυτό..
όμως δεν μπορείς να χρησημοποιείς τα χαμόγελα σε όλες τις καταστάσεις..σε όλα τα συμβάντα ήτε χαρούμενα ήτε λυπηρά..απλά δεν μπορείς.άσε που θα σε περάσουν και χαζοχαρούμενο..:)
και μία συμβουλή αν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε ξέρουν καλά ανθρώπους που νοιάζονται πολύ για σένα δεν πρόκειται ένα σου χαμόγελο να τους στερήσει την αλήθεια.!επειδή σε ξέρουν τόσο καλά και μόνο μπορούν κάλλιστα να καταλάβουν τι νίωθεις και τί όχι<3πρέπει να  βρείς καλύτερη κάληψη!

some people say that smile makes us happy..some other's support that we are happy when we smile!!try to use it right!your smile will be everything to someone who loves you!!<3try to make your life happy!try to live with people  who care about you..people who worry when you are sad!!try to live whith people who love smiling<3

love is a game...if you wanna play you should know the roules..if you know the roules then you can play...but the question is...do  you wanna give everything?do you wanna loose your mind in order to make someone love you?                   <3

Trying to forget..

Σκοπός μου....να ξεχάσω...
Προορισμός...ο πόνος...
Αισθήματα....πάθος..
Όλο λέω μέσα μου ότι είμαι δυνατή...έτσι τουλάχιστον μου λένε οι άλλοι..έτσι πιστέυω και εγώ...
Όλο σκέφτομαι εσένα... απλά έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν πρέπει..just don't...όμως δεν σταματούσα..απλά σε σκεφτόμουν..

Νόμιζα όμως πως αν μείνω μακριά σου για λίγο..αν σταματήσω να σου μιλάω..τότε ίσως σταματούσα να νιώθω πράγματα για σένα...το μόνο που έκανα ήταν να τα κάνω χειρότερα..
Φοβόμουν να σε βάλω στην ζωή μ..αν και το ήθελα απλά φοβόμουν..και αυτό είναι το θέμα..μετανιώνω όχι για κάτι που έκανα αλλά για κάτι που δεν έκανα...
Κάθε βράδυ ξυπνάω..βάζω το ραδιόφωνο και προσπαθώ να βυθιστώ στην μουσική..προσπαθώ να βυθιστώ στο σκοτάδι..μάλλον ελπίζω να σταματήσω να νιώθω.. έτσι ίσως είναι καλύτερα..
Όμως ενώ έχω απομακρυνθεί από εσένα..ενώ έχω καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να σε ξεπεράσω...τσουπ..κάτι έρχετε και σε επαναφέρει πίσω στην ζωή μου..κάτι έρχεται και σε κάνει πάλι ένα αγόρι...ένα πολύ σημαντικό αγόρι για μένα..
Μετά γίνομαι άλλος άνθρωπος...έχω πάλι ελπίδες..ελπίδες για τν ζωή μου γενικά...μπορεί και να έχω ελπίδες για εμάς αλλά νομίζω πως δεν είμαι μόνο εγώ η μπερδεμένη...είσαι και εσύ.
Συνεχίζω να ξυπνάω τα βράδια...αυτήν την φορά δεν προσπαθώ να μεταπίσω τον εαυτό μου ή να καταβάλω τα συναισθήματά μου..απλά τον αφ΄ληνω να αφεθεί..τον αφήνω να  ταξιδέψει όπου θέλει..
και αυτός το κάνει..ταξιδέυει στα μονοπάτια που του χαράζεις..στα  όνειρά σου..ίσως έτσι σε καταλάβει..ίσως όχι..κουλουργιάζεται δίπλα στο κρεβάτι σου...δεν πίανει πολύ χώρο..βασικά δεν θέλει να σε ξυπνήσει..και το μόνο που κάνει είναι να σε βλέπει που κοιμάσε..του φτάνει μόνο αυτό..μετά ξαναγυρίζει πάλι πίσω σε εμένα ....τώρα πια έχουν σφραγίσει τα βλέφαρά μου και κοιμάμαι και εγώ..
Ίσως δεν μου έχεις δείξει αρκετό ενδιαφέρον..ίσως δεν με έχεις προσελκύσει αρκετά..μπορεί και να μην με έχεις κάνει να αιστανθώ μοναδική...απλά να ξέρεις...

                                                                                                   μπορώ να γίνω δική σου.

sweet dance..

Σήμερα θα σας μιλήσω για μια ανάρτηση τελείως διαφορετική...χαχα μία ανάρτηση που μπορώ να πώ ότι σημαίνει πολλά στην μικρή ζωούλα μου!!<3αν και ποτέ δεν περίμενα ότι θα συμαίνει!!

dance...είμαι μόλις 1,5 χρόνο στο κλίμα αλλά είδη με έχει κάνει να τον ερωτευτώ παράφορα!!αρχίζει σαν χόμπι..και μην μου πείτε ότι δεν είναι έτσι...και εγώ έτσι το άρχισα..αλλά μετά κατάλαβα τί πραγματικά έχει σημασία..

όταν πατάς τα πόδια σου πάνω στην κατάμαυρη σκηνή..και βλέπεις τόσσες χιλιάδες ανθρώπους που έχουν έρθει για να σε δουν να χορεύεις..αλλά ξαφνικά μόλις βάζουν την μουσική να πέζει όλα από σκοτεινά γίνονται αόρατα..γίνονται θολά...τα πόδια ου καίνε είναι  σαν να θέλουν να σου σκίσουν την σάρκα και να βγούν έξω..αλλά με την πρώτη νότα τα πάντα σταματάνε ..ο χτύπος της καρδιάς σου γίνεται ποιο έντονος και η ανδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο...τα χέρια σου γίνονται αυτόνομα.δεν μετράει τίποτα παρά μόνο τα πόδια σου..που κινούνται μαγικά από μόνα τους γιατί ξέρουν πολύ απλά τί πρέπει να κάνουν..δεν τα καθοδιγείς εεσύ αυτά καθοδιγουν εσένα..

και ξεχνάς τί βρίσκεται από πάνω..περπατάς και το μόνο που κάνεις είναι να αφήνεις την μουσική να σου μιλήσει..έστω και για μία στιγμή...και στο τέλος όταν τελείωσεις και πέσεις αγανακτησμένη dead πάνω στην σκηνή αφήνεις το χειροκρότημα να σε ανατριχιάσει...αφήνεις τα πάντα να φανούν φωτεινά..(και τις μικρές ψιθυριστές φωνούλεςς τον φίλων σου επίσης χαχαχαχ σ'αγαπάμε<3)

έχει αρχίσει και χτίζεται μία ζωή...οι γονείς είναι οι καθηγήτριες και το τραγούδι....τα αδέρφια είναι οι συνχορεύτριές μου...και περνάμε ωραία...αν εξερέσεις τις τουμπες που τρώμε κάθε φορά^_^<3

Και έτσι απλά από ένα χόμπι καταντάει καθημερινότητα...ζωή<3 μία ζωή που θέλω πολύ να ζήσω...

μία ζωή που έχει και το σύγχρονό μέσα της...

Πληγωμένη..

Σε κοιτούσα από εκεί....
Με κοίταξες και εσύ...με αυτά τα μελαγχολικά μάτια..
Σε πέτυχα όμως...σε έπιασα να με κοιτάς..και τότε σου χαμογέλασα..
ένα απλό χαμόγελο με τόσα μυστικά..με τόση θλίψη για χαμόγελο..
το ξέρω  πως κάνω λάθος..το ξέρω πως είσαι λάθος..όμως τα λάθη με ελκύουν.πάντα το έκαναν..και μετά?μετά τί?σε είχαν περιτρυγηρίσει τόσοι...είχα πέσει στην σιωπή..
δεν άκουγα τίποτα παρά μόνο την χροιά της φωνής σου..τίποτα άλλο δεν μετρούσε για μένα..
το μόνο που ήθελα ήταν να έρθεις κοντά μου... ήθελα μόνο μία αγγαλιά..ένα χαμόγελο..
ένα φιλί..και τα πήρα..όμως δεν ήταν δικά μου..
Σε κοιτούσα από εκεί..μα δεν ήμουν η μόνη..
Με κοίταξες και εσύ..αλλά όχι μόνο εμένα...
περίμενα να με κάνεις να νιώσω κάτι..ίσως και να περίμενα λίγη αποκλειστικότητα..
αλλά δεν την πήρα..εναντιθέτως συνέβη το αντίθετο..μπορεί να είμαι εγωίστρια..αλλά νομίζω πως εσύ με κάνεις να είμαι...φέρομαι σαν παιδί..ναι αυτό είμαι..και δεν είναι όμορφο..ούτε αστείο..δεν είσαι πια κάτι απλό για εμένα..είσαι κάτι παραπάνο..μία καθημερινότητα..
Και ναι λοιπόν δεν ανταμίφθηκα..γύρισα σπίτι και το μόνο που γευόμουν ήταν η πικρή γεύση της ταπείνωσης..ένιωθα μελαγχολία..ένιωθα μοναξιά..μου είχες πάρει τα πάντα..πώς μπόρεσα να σχηματίσω ελπίδα?και γενικά νομίζω πως δεν μπορούμε να σχηματίσουμε καμία ελπίδα...
είμαστε από 2 διαφορετικούς κόσμους...αν και ο δικός μου έλκει τον δικό σου ....ποτέ δεν θα παύουν να υπάρχουν εμπόδια..τα οποία είναι πέρα από τις δυνάμεις μου..
δεν μπορώ να τα αντιμετωπίσω.....
Ξέρω πολύ καλά τί πιστεύεις...νομίζεις ότι με ένα σου χαμόγελο μπορείς και κρίβεις την θλίψη σου..στους άλλους πιάνει..σε εμένα όμως όχι..Ξέρω πως νίωθεις..είσαι κουρασμένος..σε έχουν κουράσει οι καθημερινές κουλτούρες της ζωής σου..νιώθεις ποιο μεγάλος από ότι είσαι γιατί μόνο και μόνο οι καταστάσεις που περνάς είναι πολλές για να αντέξει ένας έφηβος..και σε καταλαβαίνω..\\
προσπαθώ τουλάχιστων..
Σε κοιτούσα από εκεί..αλλά δεν ήταν τα δικά μου τα μάτια που σε κοιτούσαν με λατρεία..ήταν κάποιας άλλης...ξένης..και όχι μόνο μίας..
Με κοίταξες και εσύ..χαμογέλασες αλλά εγώ ήξερα πως αυτό το χαμόγελο δεν ήταν δικό μου..
Και μετά κατάλαβα..ίσως να μην πρέπει να είμαστε μαζί..ίσως να μην είναι γραφτό..ίσως να μην μου αξίζεις ή να μην σου αξίζω..ποιος ξέρει?πάντως να ξέρεις ότι εγώ παραιτούμαι..παύω να προσπαθώ για εμάς..θα είσαι αόρατος για εμένα όπως είμαι και εγώ αόρατη για εσένα..
                                                                                                                   αντίο λοιπόν...για πάντα...

Γλυκός θάνατος..!

Κάθε σκοτεινή μου ανάμνηση είναι το δικό σου φως ...κάθε τι που με πληγώνει εσένα σου αρέσει..κάθε σ αγαπώ έχει διαφορετική έννοια πάντα για σένα...κάθε μου δάκρυ αντιπροσωπεί ένα σου χαμόγελο...κάθε μου χαμόγελο αντιπροσωπεί την δική σου θλίψη..κάθε μου ελπίδα είναι η δική σου απογοήτευση..και κάθε μου απογοήτευση είναι το ππαραθυράκι τηςς ζωής σου που ψάχνεις απεγνοσμένα..

   Και για αυτό σ'αγαπώ...πάντα με τραβούσε το διαφορετικό....το αντίθετο..εκπροσωπείς το ναρκωτικό μου..ναι αυτό είσαι για μένα..ένας γλυκός θάνατος..ένας θάνατος που πρέπει na τον υποστώ καθημερινά...
  Και αυτό είναι που μου αρέσει..θέλει τόλμη..κουράγιο..επιμονή και πείσμα για να είμαστε μαζί..θέλει δύναμη κάτι που εγώ διαθέτω και θα διαθέτω για πάντα..θέλει δάκρυα...αν και αυτό δεν αρέσει και πολύ αλλά έχω αύθονα από αυτά επίσης...πρέπει να τα υποστώ όλα..πρέπει να ξεπεράσω τις δυσκολίες και να κοιτάξω την θετική πλευρά..
  Και η ερώτηση είναι ..."δεν πληγώνομαι?"...
Ξέρετε πόσσες φορές θέλω να τα παρατήσω..ξέρετε πόσσες φορές πιστεύω  ότι μία λέξη είναι η σωτηρία μου?(χωρισμός)όμως έτσι δεν είναι και η αγάπη?πονάει μεν αλλά ανταμίβεσαι..πρέπει να προσπαθείς με νύχια και με δόντια να τον-την κρατήσεις κοντά σου..και αυτό δεν είναι εύκολο..
 υπάρχει και ο εύκολος δρόμος..μπορείς και έχεις και δεύτερη επιλογή..και αυτή είναι το μικρό τερατάκι στο βάθος του μοιαλού σου που σου λέει ότι μπορείς να βρεις και καλύτερο από αυτόν..
 Όμως δεν το αφήνω να νικήσει...πάντα θα με τραβούν τα δύσκολα..άρα τα σωστά..όχι ότι δεν έχω όρια..όρια υπάρχουν...και η λέξη τλειώσαμε υπάρχει..όμως είναι ο τελετέους άσσος στο μανίκι μου..
 και πρέπει αν συμβούν πολλά για να τον χρησημοποιήσω..
Και ξαναπάω πάλι πίσω..είναι ο γλυκός μου θάνατος...κάτι που με σκοτώνει άλλα με γλυκό τρόπο..κάτι που με τραβάει και που με κάνει να θέλω να τα δώσω όλα..όλα για το τίποτα...κάτι που θέλω να γευτώ..κάτι που θέλω να ζήσω όποιο και αν είναι το τίμημα..και αυτό είναι που με σκοτώνει γλυκά...με πληγώνει ώσπου να λυγίσω..είναι μία δύναμη που με τραβάει ώσπου να πέσω..είναι κάτι που με χτυπάει ώσπου να πονέσω..και αυτό είναι και η αγάπη..
 Αυτήν την στιγμή γράφω και η καρδιά μου χορεύει σαν τρελή..είμαι μπερδεμένη με όλο αυτό το ζήτημα..πολλά είναι τα πράγματα που με απασχολούν και με πληγώνουν άρα πολλά είναι και τα δάκρυα που ρίχνω αυτήν την στιγμή..γιατί παρόλο που φωνάζω στον εαυτό μου να αντέξει εκείνος καταρέει..παρόλο που θέλω να μείνω μαζί σου κάτι με τραβάει να φύγω..παρόλα τα όσα είπα και πάλι έχω αμφιβολίες για ΕΜΑΣ... ?και όλο αυτό ξέρεις γιατί συμβαίνει?γιατί είμαι μόνη μου..δεν έχω βοήθεια από κανέναν..δεν έχω από κάπου να πιαστώ...και έχω και κάτι άλλο να σου πω...δεν ξέρω που ανήκει η καρδιά μου είναι δική σου ή μήπως όχι?..τελικά όμως ένα μετράει..κάτι που έχεις παραλύψει εδώ και καιρό...κάτι που έχεις καταφέρει μόνος σου..?σε έναν γλυκό θάνατο...στον γλυκό θάνατο της σχέσης μας.


                              

It feels like I'm just too close to hurt you

you knov i'm not one
     to break promises
I don't want to hurt you
   but i need to breath
at the end of it all you're still my best friend
        but there's something inside that i need to relieae
which way is right
  which way is wrong
how do i say that i need to move on
     you knov we heading saperate way
And it feels like i 'm just too close to love  you
     there's nothing i can really say
i can't lie no more
   i can't hide no more
got to be true to myself
  and it feels like i'm just too close to love you
so i'll be on my way
      you gave me more than i can return
yet there's so much that you deserve
nothing to say
 nothing to do
i've nothing to give
  i must leave without you

   you knov we heading saperate way
And it feels like i 'm just too close to love  you
     there's nothing i can really say
i can't lie no more
   i can't hide no more
got to be true to myself
  and it feels like i'm just too close to love you
so i'll be on my way
 so i'll be on my way

And it feels like i 'm just too close to love  you
     there's nothing that i can really say
i can't lie no more
   i can't hide no more
got to be true to myself
  and it feels like i'm just too close to love you
so i'll be on my way


   so i'll be on my way............

    

Motorbike tour!

Οι μηχανές...πιστεύω ότι όλοι κάπως ή κάποτε είχαμε μία μικρή εμμονή με τις μηχανές..άλλοι με τις μεγάλες και άλλοι με τις μικρές..άλλοι με τις μαύρες.με τις κόκκινες ή με τις μπλε..αλλά πάντως όλοι είχαμε αν κάτσουμε και το καλοσκεφτούμε..και αν πιστεύεις  ότι δεν είχες τότε κάτσε και σκέψου πόσες φορές είδες κάποιον γνωστό σου στον δρόμο με μία vespa και ειδικά αν είναι ωραίος-ωραία και δεν έλεγες από μέσα σου πάρε με και πήγαινέ με όπου θες!

Λοιπόν..γενικά φοβόμουν..φοβόμουν να ανέβω σε μηχανάκια..εμ ξέρετε τροχαία..ατυχήματα..δεν είναι και λίγα..αλλά...σήμερα ήταν διαφορετικά..δεν φοβήθηκα..δνε ξέρω γιατί αλλά η ζωή θέλει ρίσκο σωστά?
     Και έτσι ρίσκαρα..αντιμετώπισα τους φόβους και...εκτός το ότι φοβόμουν να ανέβω σε μηχανάκι γενικά μου έτυχε και ο ποιό τρελός οδηγός του κόσμου!(ονόματα δεν λέμε οικογένειες δεν θίγουμε..
αλλά για να είμαστε ειλικρινείς ήταν υπέροχα!!διασκεδαστικά(αν και ομολογώ ότι σε αυτό έβαλε και λίγο το χεράκι του ο driver)αλλά ήταν και μαγικά..
  ανδρεναλίνη και χαζές δικαιολογίες "δεν φοράω κράνος γιατί κάνει ζέστη¨ και εγώ να έχω σκάσει στα γέλια..!
 και ναι μπορεί να ήταν μία μικρή διαδρομή αλλά εγώ ένιωσα σαν μικρό παιδί που μόλις του έφεραν μία μικρή σοκολάτα..και του την πήραν όταν έφτασα!

   και ξέρω ότι μπορεί πολλοί από εσάς να φοβούνται το ίδιο με εμένα..αλλά όταν έχεις εμπιστοσύνη στον άλλο δεν σε νοιάζει το πού ή το πώς θα σε πάει αλλά σε νοιάζει η παρέα που θα σου κάνει!
  και πάνω από όλα η ζωή είναι ένας φόβος..κάτι που πρέπει να το αντιμετωπίσεις όσο είναι νωρίς γιατί μετά θα δυσκολευτείς περισσότερο..!
  το να οδηγάς αμάξι είναι επικύνδινο ...το να είσαι πάνω σε μία μηχανή όμως είναι ακόμα περισσότερο άμα δεν ακολουθείς και δεν κάνεις αυτά που πρέπει να κάνεις..
αν από την άλλη τα κάνεις τότε...
                It will be your best drive ever and forever...

  Υ.Γ πώς σας φαίνονται οι...ας πούμε ζαχαρί μηχανές? ;)