Κάθε σκοτεινή μου ανάμνηση είναι το δικό σου φως ...κάθε τι που με πληγώνει εσένα σου αρέσει..κάθε σ αγαπώ έχει διαφορετική έννοια πάντα για σένα...κάθε μου δάκρυ αντιπροσωπεί ένα σου χαμόγελο...κάθε μου χαμόγελο αντιπροσωπεί την δική σου θλίψη..κάθε μου ελπίδα είναι η δική σου απογοήτευση..και κάθε μου απογοήτευση είναι το ππαραθυράκι τηςς ζωής σου που ψάχνεις απεγνοσμένα..
Και αυτό είναι που μου αρέσει..θέλει τόλμη..κουράγιο..επιμονή και πείσμα για να είμαστε μαζί..θέλει δύναμη κάτι που εγώ διαθέτω και θα διαθέτω για πάντα..θέλει δάκρυα...αν και αυτό δεν αρέσει και πολύ αλλά έχω αύθονα από αυτά επίσης...πρέπει να τα υποστώ όλα..πρέπει να ξεπεράσω τις δυσκολίες και να κοιτάξω την θετική πλευρά..
Και η ερώτηση είναι ..."δεν πληγώνομαι?"...Ξέρετε πόσσες φορές θέλω να τα παρατήσω..ξέρετε πόσσες φορές πιστεύω ότι μία λέξη είναι η σωτηρία μου?(χωρισμός)όμως έτσι δεν είναι και η αγάπη?πονάει μεν αλλά ανταμίβεσαι..πρέπει να προσπαθείς με νύχια και με δόντια να τον-την κρατήσεις κοντά σου..και αυτό δεν είναι εύκολο..
υπάρχει και ο εύκολος δρόμος..μπορείς και έχεις και δεύτερη επιλογή..και αυτή είναι το μικρό τερατάκι στο βάθος του μοιαλού σου που σου λέει ότι μπορείς να βρεις και καλύτερο από αυτόν..
Όμως δεν το αφήνω να νικήσει...πάντα θα με τραβούν τα δύσκολα..άρα τα σωστά..όχι ότι δεν έχω όρια..όρια υπάρχουν...και η λέξη τλειώσαμε υπάρχει..όμως είναι ο τελετέους άσσος στο μανίκι μου..
και πρέπει αν συμβούν πολλά για να τον χρησημοποιήσω..
Και ξαναπάω πάλι πίσω..είναι ο γλυκός μου θάνατος...κάτι που με σκοτώνει άλλα με γλυκό τρόπο..κάτι που με τραβάει και που με κάνει να θέλω να τα δώσω όλα..όλα για το τίποτα...κάτι που θέλω να γευτώ..κάτι που θέλω να ζήσω όποιο και αν είναι το τίμημα..και αυτό είναι που με σκοτώνει γλυκά...με πληγώνει ώσπου να λυγίσω..είναι μία δύναμη που με τραβάει ώσπου να πέσω..είναι κάτι που με χτυπάει ώσπου να πονέσω..και αυτό είναι και η αγάπη..
Αυτήν την στιγμή γράφω και η καρδιά μου χορεύει σαν τρελή..είμαι μπερδεμένη με όλο αυτό το ζήτημα..πολλά είναι τα πράγματα που με απασχολούν και με πληγώνουν άρα πολλά είναι και τα δάκρυα που ρίχνω αυτήν την στιγμή..γιατί παρόλο που φωνάζω στον εαυτό μου να αντέξει εκείνος καταρέει..παρόλο που θέλω να μείνω μαζί σου κάτι με τραβάει να φύγω..παρόλα τα όσα είπα και πάλι έχω αμφιβολίες για ΕΜΑΣ... ?και όλο αυτό ξέρεις γιατί συμβαίνει?γιατί είμαι μόνη μου..δεν έχω βοήθεια από κανέναν..δεν έχω από κάπου να πιαστώ...και έχω και κάτι άλλο να σου πω...δεν ξέρω που ανήκει η καρδιά μου είναι δική σου ή μήπως όχι?..τελικά όμως ένα μετράει..κάτι που έχεις παραλύψει εδώ και καιρό...κάτι που έχεις καταφέρει μόνος σου..?σε έναν γλυκό θάνατο...στον γλυκό θάνατο της σχέσης μας.
πιστεύω πως ό,τι μας αγαπάει,δεν μας πληγώνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήεπομένως,όχι,δεν γίνεται να σ'αγαπάει και να σου δημιουργεί όλα αυτά τα συναισθήματα.νομίζω ότι έχεις ήδη παλέψει αρκετά για να τον κρατήσεις κοντά σου,όμως θα έπρεπε να το αφήσεις.just let it go.θα είναι καλύτερα για σένα,γλυκιά μου.στο λέω εγώ,που πονάω συνεχώς,μα δεν καταλήγει πουθενά το ό,τιδήποτε.αν ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματα και συνειδητοποιήσεις τι αξίζεις,τα πράγματα θα αλλάξουν,θα το δεις!
πολύ όμορφο,όπως είπα και πριν!
καλό σου μεσημέρι♥
έχεις δίκιο..όμως να υπάρχει κάτι που με αφήνει πίσω..φόβος..ίσως φοβαμαι να το αντιμετωπίσω όλο αυτό..φοβάμαι να αφήσω το παρελθόν και να κοιτάξω το μέλλον..φοβάμαι να τον χωρίσω γιατί ίσως δεν μπορ΄να σκεφτώ ακόμα πώς θα είμαι αν ειμαι μόνη..εγωιστικό μάλλον αλλά όπως είπες και εσύ δεν έχω καταλάβει ακόμα την αξία μου γιατί κανένας δεν με έχει κάνει να την καταλάβω..και όσο να ναι υπάρχει και κάτι ακόμα...ξέρω πως νοιάζομαι ακόμα για εκείνον..δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του όπως ήμουν..απλά νοιάζομαι για εκεινον..αλλά ο κυριότερος λόγος που είμαι ακόμα μαζί του είναι απλά..επειδή φοβάμαι...βασικά φοβάμαι να αντιμετωπίσω εμένα..τον εαυτό μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφη ανάρτηση Μαρία..απλά αισθάνομαι πως ακούω μεγάλα λόγια..εννοώ περισσότερο υπερβολικά..εγώ που σε ξέρω αισθάνομαι πως ξέρεις πολύ καλά τον εαυτό σου..δεν είσαι μπερδεμένη..ξέρεις τι θέλεις..και αυτό είναι εκείνον..εκείνον που γνώρισες πριν από 10 μήνες..όμως δυστυχώς δεν γίνεται να είναι πάντα ο ίδιος..έχει και τις ιδιοτροπίες του..αυτές είναι που φοβάσαι πραγματικά..τίποτα περισσότερο,τίποτα λιγότερο..φοβάσαι το πόσο ακόμα θα μπορείς να τις αντιμετωπίσεις και να τις υπομένεις..και είναι λογίκο.να ξέρεις όμως δεν είσαι η μόνη..όλοι όσοι αγαπάμε περνάμε από αυτή την βάση..εδώ χρειάζεται λοιπόν η δύναμη για την οποία μιλούσες..μην χάνεις το κουράγιο σου..πάνω από όλα σε αγαπάει και αυτό το ξέρεις πολύ καλά..μην φοβάσαι να το παραδεχτείς
Διαγραφήναι αλλά είναι όλα λόγια!!η αντιμετώπιση είναι το δύσκολο σημείο...και ναι μπορεί να με ξέρω καλύτερα από τον καθένα αλλά υπάρχουν κάποια σημεία του εαυτού μου που ούτε καν εγώ δεν έχω αντιμετωπίσει ακόμα...και ούτε και εκείνος..και ναι ισως έχεις δικιό με ττις ιδιοτροπίες του αλλά...πόσο ακόμη θα αντέξω??:\
ΑπάντησηΔιαγραφή