΄Ολοι αλλάζουν κάποτε.

Υπάρχουν στιγμές που βλέπετε κάποιον και λέτε¨θυμάμαι που...¨ να αυτή ήταν το ποιο  ύσηχο κορίτσι που ήξερα αλλά τώρα.....
Μην μου πειτε ότι δεν το έχετε πει ΠΟΤΕ! Δεν το πιστεύω.
Τι γίνεται όμως όταν αυτοί που αλλάζουν είμαστε εμείς οι ίδιοι?Τι γίνεται όταν τα λόγια αυτά και όχι απαρέτητα κακά προορίζονται για εμάς?Τί γίνεται όταν ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ? ναί πάντα θα συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε.Να αλλάζουμε!
Και να σας πω πολλές είναι οι φορές που νιώθω πως είμαι από άλλο πλανήτη!!!Πολλές είναι οι φορές που νιώθω λες και ο κόσμος γύρω μου είναι τόσο απρόσμενα ξένος!Θλιβερό?Ναι....\
Είναι επίσης πολλές οι φορές που νιώθω ότι μόνο εγώ μένω πίσω..ενώ δηλαδή οι άλλοι γύρω μου αλλάζουν εγώ πάντα μένω η Μαρία που πάντα γνώριζαν..μία Μαρία που της φένεται παράξενο αν οι φίλοι της οποιασδίποτε κατηγορίας της μιλάνε άσχημα ή έστω και ψυχρά..Μια Μαρία που δεν αλλάζει....

Είναι απαίσιο να τριγυρνάς τριγύρω και να μιλάς με ανθρώπους που σου είχαν φερθεί τόσο όμορφα..που σου είχαν σταθεί σε κάτι πολύ δύσκολες στιγμές..που σε αγαπούσαν γι 'αυτό που είσαι..και έτσι στα ξαφνικά..πουφφφφ....να βγαίνεις μαζί τους και να νιώθεις ότι τους γνωρίζεις για πρώτη φορά..να πηγαίνεις κάπου μαζί τους και να νομίζεις ότι δεν σε έχουν ξαναδεί ποτέ στην ζωή τους...και όλα όσα πέρασες μαζί τους..όλα όσα μοιράστηκες μαζί τους να θέλεις ξαφνικά να τα πάρεις όλα πίσω..μέχρι και την κάθε σου λέξη...Γιατί πολύ απλά αυτός ο ξένος δεν πρέπει να γνωρίζει..δεν πρέπει να του αφήνεις παραθυράκια για να  μπαίνει στην ζωή σου..Εσύ μπορεί να τον είχες δεχτεί..αλλά αυτός που είχες δεχτεί είναι εκείνος που δεν είχε αλλάξει....τον τωρινό του εαυτό δεν τον δέχεσε...δεν τον γνωρίζεις!!!



Και να...απλά αυτή η Μαρία που της φένονται όλα παράξενα κάνει λάθη..λάθη στις επιλογές της..λάθη στους φίλους της!Βγάζει γρήγορα συμπεράσματα και πληγώνεται.!Το έχετε πάθει ποτέ?Να είστε με έναν φίλο σας και να μην θέλετε να είστε μαζί του...Να τον βλέπετε και  να χαλάει η διάθεσή σας...Να μην θέλετε πια να  βγαίνετε μαζί του αλλά παρόλα αυτά να έχτε μία μικρή ελπίδα να ξαναγυρίσει ο παλιός του εαυτός..Μία μικρή ελπίδα να ξαναγυρίσει ο φίλος που αγαπούσατε,ο φίλος που θέλατε να μοιράζεστε μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρια. Ένα άτομο που μπορούσατε να αποκαλέσετε φίλο..

Κάτω από τα σκεπάσματα

Είναι παντού σκοτεινά.Αυτό το σκοτάδι δεν με φοβίζει.Με γαληνεύει.Η ζεστασιά τους μου δείνει κουράγιο.Κουράγιο για το αύριο.Και πάλι θέλω να χαλαρώσω.Αυτά τα σκεπάσματα ήταν πάντα κοντά μου.Πάντα με ζέστεναν.Πόσα δάκρυα είχα ρείξει επάνω τους?πόσα χαμόγελα?πόσα μυστικά άραγε?
και η μυρωδιά τους είναι μαγική.ένα άρωμα οιείο.ένα άρωμα που με συντρωφέυει  για όλη μου την ζωή.είναι σαν να λέμε ότι το κρεβάτι μου είναι ο κόσμος μου.τα σκεπάσματά μου το κάλημα των μυστικών μου.Και πράγματι ηρεμώ πάνω σε αυτά.
Όλα τα  σημαντικά πράγματα τις ζωής μ,ου έχουν περάσει από εκεί.Ολες οι φίλες μου,τα μυστικά τους και τα δικά μου,ο θυμός τους και ο δικός μου,η λύπη μου αλλά και η δικιά τους.
Περνούσαν οι μέρες ψίνοντας ζαχαρωτά με τον αναπτήρα(Ι κ Η), πέρνοντας με απόκριψη κάποιους ξένους έτσι για την πλάκα,ακούγοντας τα μεγαλύτερα μυστικά των κολητων μου,φτιάχνωντας τα μαλλιά και τα νύχια μίας άλλης φίλης μου μπλόκερ(Σοφ**),και τέλος μένοντας μόνη στο σκοτεινό αυτό δωμάτιο σκεφτώμενη το παρελθόν και το μέλλον.
Υπήρχαν και άλλες στιγμές.Οι στιγμές που ήθελα να ήσουν εσύ εκεί μαζί μου.Να μου χαιδεύεις τα μαλλιά και να μου ψυθιρίζεις λόγια γλυκά.Να σκούπιζες τα δάκρυά μου με τα δάχτυλά σου και να χαίδευες τις καμπύλες του προσώπου μου.Να με φιλούσες.Ένα φιλί μαγικό και γλυκό.Και έτσι θα μου χάριζες την μεγαλύτερη γαλήνη και ηρεμία που θα μπορούσα ν αελπίζω.Όμως ξέρεις κάτι μετράω τα χαμόγελα και τα δάκρυα πάνω από αυτά τα σκεπάσματα.Τα χαμόγελα είναι περισσότερα και έτσι πρέπει να είναι.Αυτά πρέπει να θυμάμαι.
                                                                                                          για πάντα δική σου
                                                                                                 αιώνια δική σου

1 χρόνος

Είσαι με τον άλλο τόσο πολύ και μαθαίνεις και την κάθε του λέξη.

Ξέρεισ πότε είναι στεναχωρημένοσ και πότε όχι.
Καταλαβαίνεις τα προβλήματα του και είσαι κοντά του όποτε σε χρειάζεται.
Παύει να υπάρχει το εγώ και γίνεται εμείς.
Τον συνχωρείσ ακόμα και αν το λάθοσ του είναι ασυνχώρητο.
Περιμένεισ πώς και πώς να βρεθείς κάτω από τα σκεπάσματα μαζί του.Να σε πάρει αγγαλιά και να σου χαρήσει τα ποιο γλυκά όνειρα που θα μπορούσεσ να είχες ποτέ.
Νιώθεις πως ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται μες στα μάτια του.
Και τέλος αγαπάς.
Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που ήμουν μαζί του.Ένας ολόκληρος χρόνος που είναι αρκετός για να καταλάβω τί κρίβει μέσα του.Τι νίωθει για μένα.
Ένας ολόκληρος χρόνος με τις ποιο γλυκές στιγμές συγκρατημένες σε ένα κουτί.Ένας χρόνος γεμάτοσ τρυφερότητα και στορφή.Γεματος δάκρυα και χαμόγελα.Γεμάτος πόνο και αγάπη.
Και αν με ρωτήσεται μπορώ να πώ πως έχω το δικό μου αίσιο τέλος.Είμαι ένα κορίτσι σαν όλα τα άλλα.Μόνο που εγώ δεν ελπίζω για κάτι παραπάνω.Ότι ελπίζω το έχω δεν θέλω τίποτα περισσότερο.Έχω ανθρώπους που με νοιάζονται.Που με αγαπάνε.Και αυτό είναι το παν.
Χαμογελάω και το νίωθω,κλαίω και το θέλω,αγαπάω και με αγαπάνε.Και η ζωή μου κυλλάει ρόδινα!
1 χρόνος για να σκεφτώ αν κάνω το σωστό.ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΏ ΑΝ ΕΊΣΑΙ ΛΆΘΟΣ.Όμως και να είσαι για μένα θα είσαι πάντα αυτό που λέει η καρδιά μου.ένα λάθος που θέλω να κάνω.ένα λάθος που δεν με νοιάζει και αν με σκοτώσει.ένα μοιραίο και πανέμορφο λάθος.<3
                                                                                                                 για πάντα δική σου


                                                                                                                    αιώνια δική σου.