Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Κεράσια

    Καθόμουν που λέτε προχτές και προσπαθούσα να διαβάσω Ελένη(αν και δεν τα κατάφερα) και εκείνη την στιγμή μπαίνει μες στο δωμάτιο η μαμά μου με ένα πιάτο κεράσια...
   Καθώς διάβαζα για την  Ελένη που και που γευόμουν ένα κεράσι και άφηνα την γεύση τους να με παρασύρει..Και τότε παρατήρησα κάτι..Τα κεράσια είναι σαν την ζωή..Παράλογο?
  κοιτούσα επίμονα τα ανοιχτόχρωμα κεράσια.Αν και είμαστε σίγουροι ότι τα ανοιχτόχρωμα κεράσια δεν περιέχουν σκουλήκια ή δεν είναι χαλασμένα  δεν έχουν την ίδια γεύση με τα σκουρόχρωμα.Είναι στεγνά και ξινά,ενώ τα σκουρόχρωμα κεράσια αν και ξέρουμε ότι μπορεί να είναι χαλασμένα ρισκάρουμε να τα γευτούμε...να αφήσουμε το άρωμα και την γλυκιά γεύση τους να μας κατακλείσει..
   Έτσι είναι και η ζωή..Ή την ζούμε χωρίς χρώμα και χαρά..Χωρίς ρίσκους και κίνδυνο..Μία ήρεμη ζωή με ήρεμες απολαύσεις και ακίνδυνες κινήσεις...Ή ζούμε μία ζωή ανδρεναλίνης,μία ζωή με κίνδυνο,μία ζωή με ρίσκο..
  Τα ανοιχτόχρωμα κεράσια είναι για τους ανθρώπους που αναζητούν την ηρεμία,που δεν θέλουν να διαφέρουν από το σύνολο,που δεν ψάχνουν κάτι το διαφορετικό..
  Τα σκουρόχρωμα κεράσια συμβολίζουν τους ανθρώπους με ζωντάνια..Τους ανθρώπους που δεν διστάζουν να δοκιμάσουν νέα και διαφορετικά πράγματα..Τους ανθρώπους που τους αρέσει η διαφορά,που τους αρέσει η έννταση και ο κίνδυνος..Οι άνθρωποι αυτοί που ξέρουν τι θα πει ζωή.
              Προσωπικά στο πιάτο μου είχαν μείνει μόνο τα ανοιχτόχρωμα κεράσια! ;)
   

2 σχόλια:

  1. "Προσωπικά στο πιάτο μου είχαν μείνει μόνο τα ανοιχτόχρωμα κεράσια!"

    Χαίρομαι ιδιαίτερα που το ακούω αυτό από σένα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχαχ ναι...!!προσπαθώ να γίνω λίγο ποιο ριψοκίνδυνη που και που!!<3

    ΑπάντησηΔιαγραφή