Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Καταδικασμένοι έρωτες..

έτρεχα στον δρόμο..
  δεν έπρεπε να σταματήσω..
δεν ήθελα να σταματήσω..
γιατί μου το έκανες αυτό?
 γιατί με πλήγωσες?
γιατί έπαιξες μαζί μου έτσι?
 αχ γλυκιά ζωή γιατί μου κλείνεις την πόρτα?
  γιατί δεν μου αφήνεις έστω ένα μικρό μισάνυχτο παραθυράκι να κρυυφοκοιτάξω μέσα σου?
αχ γλυκιά ζωή τι να κάνω?
 το κεφάλι μου βουϊζει,φωνάζει σαν τρελό..
 γύρνα πίσω μου ψιθυρίζει..
  όμως η λογική και η καρδιά δεν με αφήνουν..
έχουν σπάσει..έχουν θριμματηστεί..
είπες ότι δεν θα με πλήγωνες ποτέ..
είπες ότι δεν θα ήθελες να δείς δάκρυα στα μάτια μου ποτέ..
ήταν ψέμα?
 πολλά πνεύματα στριφογυρίζουν γύρω μου..
το αεράκι χαιδεύει τα μαλλιά μου..
το χώμμα γαργαλάει τα γυμνά πόδια μου..
όλα είναι με το μέρος μου τώρα..
  έμεινες μόνος σου.όπως κενή είναι η καρδιά μου,,
όπως κενή ήταν η σκέψη μου όταν σε είδα με εκείνη..
  εκείνη που την κοιτούσες όπως κοιτούσες εμένα..
εκείνη που την φιλούσες όπως φιλούσες εμένα...
 ο αέρας με προφτάνει..με βοηθάει να τρέξω ποιο γρήγορα..
ο ήλιος μου αφήνει μονοπάτια..
 το χώμα σβήνει τα ίχνη μου..μόνο και μόνο για να μείνω μακριά σου..
για να μην με βρεις..
τρέχα μου φωνάζουν..τρέχα..
όμως βροχή πιάνει...
 είδες?βρέχει..όπως τότε που καθόμασταν αγκαλιά μπροστά από το τζάκι..
ο ουρανός κλαίει και τα δάκρυά του αναμυγνίονται με τα δικά μου..
ένας χείμαρος δακρύων..ναι αυτο είναι..
 πέταξα το κλειδί της καρδιάς μου..δεν το έχει πιά..
πέτρωσε και εκείνη μαζί με τα συναισθήματα που ένιωθα για εσένα..
 δεν μπορείς να την καταστρέψεις..
δεν νιώθει τίποτα πιια..
 δεν μπορείς να με καταστρέψεις άλλο..πέτρωσες και την καρδιά μου και τα συναισθήματα που
ένιωθα για εσένα..
 όμως με πέρνει ο ύπνος..
στην μέση του δρόμου..ο ήλιος ξαναβγένει για να με ζεστάνει..
το χώμμα με προστατεύει απο το κακό...
ο αέρας προσπαθεί να διώξει τις κακιές σκέψεις..
και εσύ στέκεσαι από πάνω μου και με κοιτάς..απλά με κοιτάς..
δεν κάνεις τίποτα άλλο..
φοβάσαι να με αγγίξεις..
μα τι κάνεις?
κλαίς?
είναι αργά τώρα πιά..μην κλαίς..με έχασες..
καταδίκασες τον έρωτά μας..είναι δικό σου λάθος..


                                                                                (αφιερωμένο στην ποιο γλυκιά μούσα!):D

4 σχόλια:

  1. Είσαι τελικά αιώνια δική του.!:)
    Είναι αυτά τα αναπάντητα ερωτηματικά σου,που το φωνάζουν..Τόσα γιατί κι όμως όλα είναι γεμάτα αγάπη.!Υπέροχη ανάρτηση..Πόσο σ'ευχαριστώ για την αφιέρωση!Ήταν τόσο αληθινή που να...νομίζω πως αν ανοίξω τα μάτια θα βρεθώ στη μέση του δρόμου πλάι σου..

    ps:'είναι αργά τώρα πιά..μην κλαίς..'
    Έρχεται στο μυαλό μου ένας στίχος του Λειβαδίτη.


    'Τίποτα,κοιμήσου.Εμείς τελειώσαμε.Δεν έχει δάκρυα πια.Κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμη ελπίζουν.<3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχα εισαι τοσο καλη σε ευχαριστω πολυ γλυκια μου!εχεις δικιο..κλενε οσοι ελπιζουν τελικα!αα και κατι τελευταιο!σου αξιζει!<3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. <3 αξίζουν αυτοί που πάντα προσπαθούν..Και εγώ δεν τα παρατάω ποτέ.Κάθε μέρα,νιώθω πως γεννιέμαι ξανά :)
      Σ'ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  3. xaxax εγω ευχαριστω γλυκιά μου,,,πραγματικά ευχαριστώ που έγινες η έμπνευσή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή