Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Η σκάλα!

''Έφτασες?''
''Όχι''
''Έπεσες?
''Όχι''
''Γλίστρησες?''
Η ζωή μου είναι σαν μία σκάλα...υπάρχουν μέρη της που θα ανέβω..Υπάρχουν άλλα που θα κατέβω.. υπάρχουν άλλα που θα γλιστρήσω αλλά θα σηκωθώ στιγμιαία ή θα με σηκώσουν...Μία μόνο περίπτωση δεν υπάρχει...Ποτέ δεν θα φύγω από την σκάλα αυτή...Ποτέ δεν θα φτάσω τον πάτο ή την κορυφή της!!Ποτέ δεν θα το θυμάμαι βασικά.Και μερικές φορές θα αφήσω και άλλα αγαπημένα πρόσωπα να ανέβουν μαζί μου..!
 Το πέσιμο πονάει...Είναι τα αρνητικά της ζωής μου..Τα λάθη που έχω κάνει..Οι απογοητεύσεις που έχω νιώσει και που έχω κάνει να νίωσουν οι άλλοι...Τα λόγια που με πλήγωσαν...Οι πόρτες που έκλεισαν...Τα δάκρυα που κύλισαν...!
 Το σκαλοπάτι...Ένα σκαλοπάτι που κάνεις τα πάντα να το ανέβεις....Οι επιτυχίες της ζωής...Τα χαμόγελα που σου χαρίζουν..Τα μπράβο που ακούς όταν κάνεις κάτι καλό...Οι περιφάνεια που νιώθεις για το 20αρι   στο διαγώνισμα της Φυσικής..Το φιλί από τον 'καλό' σου γιατί τον αγαπάς έτσι όπως είναι αδιαφορώντας για τα μειονεκτήματά του...
 Το γλίστρημα τρομάζει..πέφτεις..κάνεις κάτι κακό και πέφτεις όμως όχι...Δεν σε αφήνουν...Κάποιοι σε κρατάνε ακόμα παρά το πέσιμό σου...Κάποιος σε συνχωρεί παρά όσα έκανες και όσα του είπες...Κάποιος περιμένει να ακούσει την άποψή σου..τα παράπονά σου..τα προβλήματά σου...ο Φίλος σου...Αυτός σε κρατάει όταν γλιστράς...Αυτός σε συμβουλεύει για τα διλήματα τησ ζωής σου..αυτός ακούει τα προβλήματά σου και ξαφνικά τα θεωρεί δικά του...   
   Και έτσι δεν γλιστράς...Πέφτεις και σηκώνεσαι..Κλαίς και γελάς..Αγαπάς και μισείς....Ανεβαίνεις και κατεβαίνεις...Υπάρχουν ώρες θριάμβου..ώρες χαράς και τιμής..Υπάρχουν ώρες ήττας..Ώρεσ απογοήτευσης και λύπης..Υπάρχουν ώρες που ότι σε κρατάει είναι το χέρι του φίλου σου...Μην ξεχνάς όμως..!Την σκάλα σου εσύ την ορίζεις....!!!
  Εσύ επιλέγεις ποίος θα είναι ο συνοδός σου στο ταξίδι της ζωής σου και ποιός όχι...!Μην αφήσεις να σου κλέψουν τα όνειρα..!Είναι δικά σου!!
         Για σένα Λ*

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

I miss you!

Μμμ άμα σας πώ ότι δεν μπορώ να θυμηθώ την ζωή μου χωρίς εκείνες?...Και ούτε μπορούσα να την φανταστώ κιόλας...?Αμα σας πώ ότι το θεωρούσα απίθανο  και απίστευτο ότι θα τις αποχωριζόμουν ποτέ? Ότι ακόμα δεν το έχω πιστέψει και ας έχουν περάσει 2 χρόνια?Και ναι είναι κάτι που με σκοτώνει γιατί η ατυχία μ έχει βαρέξει σύννεφο και η ζωή στρέφεται εναντίον μ γιατί μου πήρε τα 2 πολυτιμότερα πλάσματα στην ζωή μ...Τους 2 μεγαλύτερους και ομορφότερους  αγγέλους μου....Και μεν μου τα πήγε στο ομορφότερο μέρος τη γησ αλλά δεν παύει να μ τα πήρε...Τα χρόνια περνάνε οι αναμνήσεις μεγαλώνουν όπως και εκείνες και η αγάπη που τρέφω για εκείνες μένει σταθερές...Γιατί μπορεί τα χρόνια να περνάνε τα μαλλιά να μακραίνουν το σώμα να αλλάζει ακόμα και ο χαρακτήρας τους να αρχίζει να διαμορφώνεται αλλά η αγάπη μ δεν έχει αλλά3ει στάλα και ούτε θα αλλάξει...απλά θα μεγαλώσει!!!!
Σας λατρεύω ψυχές μ!!!Και μ λείπεται κάθε μέρα και περισσότερο αλλά δεν θα αλλάξει τίποτα!!!Η αγάπη μ θα μένει ίδια ...!!!
Ι miss you!!!<3

Για σένα Θ*

Μπαίνω μέσα στην τάξη και κάθομαι στην συνηθισμένη θέση μ στο τέλος τις μεσαίας σειράς.....Σήμερα παιδιά θα καλωσωρίσουμε μία καινούργια μαθήτρια στο σχολείο μας...!!Μπαίνει λοιπόν μέσα μία κοπέλα ψηλή,αδύνατη,όμορφη που στην συνέχεια κατάλαβα ότι είναι και μοναδική....Η κοπέλα αυτή που δέθηκε μαζί μου με τις μέρες...Η κοπέλα αυτή που μου στάθηκε όπως της στάθηκα και εγώ τις περισσότερες δύσκολες στιγμές!!! Περνούσαμε υπέροχα μαζί:)! όσο κράτησε τουλάχιστον!!''Μα να τα φτιάξω μαζί του ?''μα πώς σου φαίνεται?''Μα δεν είναι πολύ όμορφος?''Και καθώς περνούσε ο καιρός και το Θ' μου τα έφτιαξε με ένα παιδί  όλα  ήταν υπέροχα και για εμένα και για εκείνη...Πηγαίναμε βόλτες με τα κορίτσια κουτσομπολεύαμε όποιον μας κάπνιζε..Θάβαμε της''π....''του σχολείου και γενικά είχαμε βρει έναν τρόπο να περάσει ξέγνοιαστα ο χειμώνας μας..Αν και τελικά καταλάβαμε ότι αυτό τελικά ήταν που δεν έπρεπε να κάνουμε...Γιατί όταν πια περνούσε ο χειμώνας...
''Αφού δεν βγάζει πουθενά και αφού το συνεχίζεται δεν φοβάστε μήπως πληγωθείτε όλες?Δεν φοβάστε μήπως ξέρω και εγώ μήπως δεν μπορείτε να την αποχωριστείτε και να σας αποχωριστεί?''
''Όταν έχεις έναν υπέροχο άνθρωπο δίπλα σ και μοιράζεστε κάποια πράγματα όλο και κάποια δυσκολία θα περάσεις μαζί του είτε μεγάλη είναι αυτή είτε μικρή...Στην δική μ την  περίπτωση είναι μεγάλη..Αλλά θα την αντέξω και θα την στηρίξω..Δεν θα την εγκαταλείψω!!'' της απάντησα κοφτά...
Και έτσι καθώς περνούσα η μέρες υπερβολικά γρήγορα έφτασε η μέρα που το Θ* έπρεπε να φύγει έπρεπε να γυρίσει πίσω..έπρεπε να συνεχίσει μπροστά..Είχε έρθει η ώρα του αποχωρισμού..μία ώρα που όλες φοβόμασταν...Έτσι ήμασταν όλες στο αεροδρόμιο με ένα πακέτο χαρτομάντιλα η κάθε μια και χαιρετούσαμε το Θ* μας αν και αυτό δεν σημαίνει ότι την έχουμε βγάλει από την ζωή μας...
ΕΓΩ προσωπικά όχι.....<3<3
Για σένα Θ*